Fender, waar mijn verzameling eigenlijk ongemerkt mee is begonnen. Na een gammele akoestische gitaar en een voordelige Japanse Telecaster kloon (van het merk Jedson) moest er iets beters komen. Er was me destijds verteld dat een Fender of Gibson gemaakt is voor het serieuze werk. Ook volgens de platenhoezen en tijdens live-optredens speelden de helden op dergelijke instrumenten, de keuze was hiermee wel bepaald. Zonder enige hinder van kennis had ik besloten dat een Stratocaster moest worden.Eind december 1978 met de trein naar Den Haag om daar een zwarte Stratocaster (rosewood toets, was iets voordeliger) aan te schaffen. Toen ik eenmaal op het instrument ging spelen, viel een paar dingen me tegen. De driepunts-bevestiging van de hals was dusdanig dat de nek af en toe spontaan iets ging verschuiven. Als handige doe-het-zelver er dus maar een vierpunts-plaat opgeschroefd. De mechanieken lieten de gitaar niet altijd even makkelijk stemmen, en eenmaal gestemd wilde de Strat nog weleens uit stemming raken. Een setje Shallers en het stemprobleem was opgelost. De brom werd minder nadat ik de bedrading had afgeschermd en een metalen slagplaat (handwerk, nog met een figuurzaag gemaakt) had gemonteerd. Verder nog een andere volume-potmeter en ik had de illusie dat deze Blacky was omgetoverd in een topinstrument. Misschien was dat ook wel zo, nog vele jaren heeft deze Stratocaster me dapper bijgestaan. Achteraf gezien waren de goed bedoelde modificaties natuurlijk niet bevorderlijk voor de ontwikkeling van de waarde.
Enkele jaren later kwam er een 2e hands Telecaster (1973) en daarna nog een gebruikte Stratocaster (1974) bij. Waarom Fenders? Ik denk dat het kwestie van "gewenning" was. Wanneer ik bijvoorbeeld een Gibson in mijn handen kreeg, voelde het "onwennig". Bovendien kon je met de geschroefde halzen en de elektronica die op één plaat gemonteerd zat, makkelijk "sleutelen". Fenders blijven altijd interessant om te verzamelen en vooral om op te spelen. Wel heb ik in de loop der jaren steeds meer waardering en aandacht voor andere merken gekregen. Zie bijvoorbeeld de diverse exemplaren op deze site.
Als de "echte" Fender verzamelobjecten ziet men meestal de zogenaamde pre-CBS exemplaren, dus bouwjaar tot en met 1964. Helaas "bijna onbetaalbaar" (voor mij) wanneer je een goed en origineel instrument wilt. Mede om die reden gaat mijn voorkeur dan ook uit naar de eerste paar jaar vanaf 1965. Redelijk geprijsd en verder toch min of meer vergelijkbaar. Over de 70-er jaren Fenders wordt nog al eens negatief gedaan. Maar vooral tussen de exemplaren uit de eerste helft van de 70-ers kun je mijns inziens leuke objecten tegen komen.
Fender Champion - 1953
Een 6-snarige lapsteel en daardoor ook prima op schoot te gebruiken met een slide door een "doorsnee gitarist". De laag/kleur waarmee de body is afgewerkt wordt ook wel spottend MOTS genoemd (Mother Of Toilet Seat). Werden gemaakt vanaf 1949 en in 1955 opgevolgd door de Fender Champ lapsteel
Deze Champion is nog voorzien van het originele "single coil" element, soortgelijk aan wat er destijds in Telecasters werd gebruikt. De potmeters zijn in de loop der jaren vervangen. Verder is alles origineel.
Over het algemeen worden dergelijke lapsteels in een akkoord gestemd zoals een open A, D, E of G.
Fender MusicMaster - 1960
In de welbekende kleur "Tan / Desert sand" (was er toen eigenlijk wel een andere tint?). De nek is van 7-60 (juli).
Opmerkelijk is dat het serienummer aan de onderkant van de metalen halsplaat staat, iets dat je vaker bij 59-er en 60-er Fenders tegenkomt (stamped on the bottom of the plate).
Ook wordt beweerd dat de zogenaamde L-serienummers (die enkele jaren later verschenen) een foutje was omdat de "L" eigenlijk het cijfer "1" had moeten zijn, maar per vergissing als letter werd gezien. De genummerde halsplaten schijnen in de loop van de tijd ook niet in een logische volgorde te zijn gebruikt. Men had een "bak" waar steeds een willekeurig plaatje uit werd gepakt.
Fender Duo Sonic - 1961
Een originele, maar wel een opnieuw gelakte body. De hals (1-1961) is voorzien van een nieuw logo omdat het origineel bijna was vergaan. De elementen en potmeters zijn afkomstig uit andere Fenders uit een latere periode en zijn dus niet origineel.
Een Frankenstein gitaar met een originele body, slagplaat, switch, mechanieken en hals.
Fender Duo Sonic - 1962
De nekdatum geeft '62 aan.
De switch is vervangen door een origineel exemplaar afkomstig uit een Duo Sonic uit 1959 (moet je toevallig weten want het verschil is niet te zien).
De Duo Sonic heeft net als de Musicmaster uit die tijd een kortere schaal/hals.
Fender Jazzmaster - 1965
Een uitvoering met een hals die een combinatie heeft van witte bindingen en tevens dots. Deze versie is maar kort op de markt geweest en geldt als het overgangstype tussen de versie met dots (zonder bindingen) en de latere versie met de blokken op de hals (en met bindingen). De nekdatum geeft aan OCT 1965 en het serienummer is er een uit de zogenaamde L-serie.
De handtekening op de body is overigens van Nokie Edwards (The Ventures). Deze sunburst Jazzmaster is gebruikt tijdens een Europese tour in 2002 van Nokie Edwards waarbij de de Nederlandse formatie AdVenture de begeleidingsband vormde. Via de voorgaande eigenaren (bij mij bekend) ben ik na wat speurwerk uitgekomen bij de gitarist die tijdens de tour heeft meegespeeld en uiteindelijk door Nokie deze Jazzmaster heeft laten signeren. Voor mij nog geen meerwaarde, maar misschien denkt een fan er anders over. Eigenlijk een beetje een unieke "Fender Jazzmaster Nokie Edwards Signature". Op 12 maart 2018 is Nokie helaas aan complicaties na een heup-operatie overleden.
Fender Musicmaster II - 1966
Deze is uitgevoerd in de kleur "Dakota Red".
De Musicmaster II heeft in tegenstelling tot zijn voorgangers uit een eerdere periode, een langere hals/schaal (24 inch in plaats van 22,5 inch).
Op de nek staat de aanduiding JAN 66 B.
Fender Jaguar - 1966
Een sunburst Jaguar met als nekdatum APR 66. Een hals met bindingen en dots, zoals standaard in dat jaar. Aan de voor- en achterkant van de body zijn duidelijk de sporen van jaren gebruik te zien.
Zoals bij de meeste Jaguars ontbreekt de "onbruikbare" rubber demper in de brug. Verder is alles origineel.
De Jaguar die zijn debuut maakte in 1962, was bedoeld als topmodel en was een soort doorontwikkeling van de Jazzmaster. Zo populair als de (destijds goedkopere) Telecaster en Stratocaster in deze echter niet geworden. De hals met zijn 24-inch lengte was korter dan de meeste andere Fenders (25,5-inch).
Fender Coronado II - 1967
Een semi-akoestische Fender in de kleur Candy Apple Red. De nek geeft aan 19 APR 67 B. Deze Coronado heeft de toevoeging "II" waarmee de versie met twee elementen (liet Fender maken door DeArmond) wordt bedoeld.Er bestond ook een Coronado I met een enkel element en een Coronado XII waarmee de twaalfsnarige versie werd aangeduid, die overigens ook met twee elementen was uitgerust.
Dit exemplaar is voorzien van een destijds optionele "tremolo".
Bij aanschaf ontbrak de slagplaat. Na wat zoeken heb ik uiteindelijk in Amerika een origineel exemplaar uit hetzelfde jaar kunnen bemachtigen.
Fender Bronco - 1967
Eén van de eerste Bronco's (op de 24-inch nek staat als datum 16-10-1967). De body van de Bronco is gelijk aan die van de Mustang. De kleur is Fiesta Red (er was volgens mij toen maar een standaard kleur) en het instrument zit nog netjes in zijn lak. Beschikt over één element en die heeft als datum 1-11-1967.
De "tremolo", met een voor Fender afwijkende constructie, op dit exemplaar werkt nog prima.
Fender Mustang - 1972
Een sunburst Mustang met als geboorteakte: SEPT 72 B. De potmeters verwijzen naar week 39 in het jaar '72.
Beide elementen waren ooit vervangen door andere exemplaren. Inmiddels zijn soortgelijke Mustang elementen weer gevonden en geplaatst.
Volgens de achterkant van de body had een van de vorige eigenaren graag een broeksriem met metalen gesp om.
Fender Mustang - 1973
Nog een sunburst Mustang, maar nu een jaar jonger. Aan de verschillende houtkleuren kun je duidelijk door de transparante lak heen zien dat de body uit meerdere gelijmde delen bestaat.
De nek geeft aan dat deze in week 28 op dag 4 (woensdag) in 1973 is gemaakt.
De potmeters verwijzen naar week 14 in datzelfde jaar.
Fender Telecaster - 1973
Een zwarte (destijds een custom kleur) Telecaster uit 1973. Sinds 1981 is dit instrument al in mijn bezit. De nek vermeldt: 3 MRT 1973 (de 3 is overigens niet de datum maar verwijst naar het type hals). De potmeters geven week 47 in '72 aan.
Een dunne en smalle hals en een lichtgewicht body. Op de "bekende plaatsen" is in de loop der tijd de lak afgesleten.
Helaas begaf het nek-element het in maart 2015 en is toen vervangen door een "Custom shop Texas special". Het plotseling overlijden van een element is iets dat je vaker bij oude Fenders tegenkomt en heeft te maken met de windingen die direct contact met de magneten hebben. Het originele "dode" element heb ik bewaard. Meteen is tijdens die actie een deel van de bedrading vervangen. Verder is alles nog zoals de gitaar ooit de fabriek verliet.
Fender Musicmaster bass - 1973
Een "kortschalige" (30" schaal) bas die bedoeld was als instapmodel, in de kleur Dakota Red. De volume potmeter verwijst naar week 10 in 73, en ook het element heeft '73 als indicatie.
De steun voor de vingers zit bij deze uitvoering nog "onder" de snaren. Latere versies hebben een duimsteun aan de andere kant van de snaren.
Het element voor deze 4-snarige bassen heeft overigens 6 aparte magneten. De reden hiervan is dat het element dat men gebruikte eigenlijk voor de 6-snarige Mustang, Musicmaster of Duo Sonic gitaar was ontworpen.
Deze 4-snarige Musicmasters werden geproduceerd van 1970 tot en met 1983.
Fender Stratocaster - 1973
Potmeters van week 37 in 1973. Bijzonderheid is dat in deze Stratocaster (zoals alleen gedurende een korte periode dat jaar) zogenaamde black-bottom elementen zijn gebruikt. Zie de diverse "discussies" op internet waarin men zich de reden/achtergrond hiervan afvraagt, oude onderdelen misschien die op moesten? Zoals onder andere "black bottom pickups were used from old stock".
De Strat is origineel, echter op het vervangen na van de 3-standen schakelaar in een 5-standen versie, en een andere plastic volumeknop.
De body en de maple neck vertonen duidelijk sporen van gebruik.
Fender Stratocaster - 1974
Voor een Strat van meer dan 40 jaar oud, verkeert deze in prachtige staat. De volume potmeter is vernieuwd en de bedrading is vervangen door afgeschermde kabels. Verder is alles origineel.
De nummers op de elementen vermelden als laatste cijfers 74 en de pots geven week 31 in dat jaar aan.
Beschikt over een prettig bespeelbare nek met rosewood toets.
Fender Musicmaster - 1977
Een mooi zwart exemplaar die nog steeds bijna niet van "nieuw" is te onderscheiden.
Het esdoorn-hout van de hals vertoont een fraai patroon.
Het bijbehorende Fender boekje met daarop een sticker met hetzelfde serienummer en de originele koffer zitten er nog bij.
Fender Stratocaster - 1977
In de kleur Mocha Brown en voorzien van een rosewood neck.
De binnenkant achter de slagplaat heeft iemand ooit voorzien van aluminiumfolie en de hals is opnieuw gefret. Verder is alles na het terugplaatsen van de oorspronkelijke brug origineel.
Zoals de meeste Fenders uit die tijd is het instrument enigszins zwaar.
Fender Stratocaster - 1978
Volgens het serienummer S90xxx zou je kunnen denken dat het om een '79-er gaat. Maar gezien het feit dat ik deze Blacky op 23 december '78 zelf nieuw heb aangeschaft, weet ik het bouwjaar. Opmerkelijk is misschien dat het een uitvoering zonder "tremolo" betreft. De 3-punts bevestiging is inmiddels vervangen door een 4-punts, de bedrading is vernieuwd, het brug-element heeft plaats gemaakt voor een exemplaar van Lindy Fralin. Shaller mechanieken en een wit plastic maakten de "aanpassingen" destijds compleet.
Inmiddels zijn de originele zwarte slagplaat en de originele mechanieken teruggezet.
De hals voelt vrij dik aan en het instrument is "best wel zwaar".
De aankoopbon is weer boven water. December 1978. "Servaas muziekhandel" in Den Haag, Fl 1215,- destijds, en dat inclusief de "originele" koffer van 145,- Gulden.
Fender Stratocaster 25th Anniversary - 1979
Een volledig originele 25th Anniversary in bijna nieuwstaat. Helaas ontbreekt het bijbehorende genummerd certificaat. Dit model was het eerste jubileum model van Fender.
Oorspronkelijk waren ze eerst verkrijgbaar in het wit, maar die lak ging barsten en liet plaatselijk zelfs los. Na ca 500 exemplaren ging men over op zilverkleurige lak, maar die verkleurde snel in een soort groene tint. Daarna ging men over op zilver-lak van Porsche, die wel op kleur bleef. Deze anniversary komt uit die laatste serie en is nog mooi van kleur.
Totaal zijn er 10.000 van gemaakt, ieder exemplaar is op de halsplaat genummerd.
Noemenswaardig ten opzichte van de "gewone" Stratocasters uit die periode zijn de 4-punts bevestiging van de hals en verstelling van de halspin aan de kant van de body (zoals bij de eerste generaties). En voor het eerst werden dergelijke Sperzel mechanieken gebruikt in een Fender.
Fender Lead II - 1980
Eigenlijk een beetje een voordelige concurrent van een Stratocaster uit die tijd (echter 2 enkelspoels elementen en geen "tremolo"). De elementen zijn van het type dat men "X-1" noemde en werden gedurende die periode ook standaard in "The Strat" gebruikt.
De hals is bijna identiek, de body is wat kleiner / lichter dan de Stratocaster.
Gebouwd in de Fender fabriek in Fullerton (Californië) in de periode 1979 -1982. Een onderschat instrument waar nog redelijk goed en betaalbaar is aan te komen. Deze rode Lead II heeft een maple neck maar een palissander toets was ook een optie destijds.
40 jaar later kwam Fender met een reissue van de Lead II en III gitaren.
Fender The Strat - 1980
Een Strat (zonder ... ocaster). De eerste gelimiteerde oplage van Fender sinds de 25th anniversary. Terug naar de 4-punts bevestiging en een kleinere kop (matching color) en een onhandige halsverstelling aan de kant van de body.
Op de plek waar bij een "normale" Stratocaster een toonregelaar zit, bevindt zich een draaischakelaar waarmee in combinatie met de 5-standen elementen-switch totaal 9 verschillende geluiden kunnen worden gekozen (elementen in serie / parallel e.d.). De elementen hebben wat meer power dan de gangbare Stratocasters uit die tijd en werden door Fender "X-1" genoemd.
De hardware is verguld (22-karaats), maar om de gitaar zo snel mogelijk op de markt te brengen heeft men niet gewacht tot de vergulde mechanieken beschikbaar waren. De eerste serie (waartoe deze behoort) van "The Strat" heeft dus standaard nog verchroomde mechanieken en een plastic "knopje" op de switch. Bij de latere exemplaren waren ook deze onderdelen verguld.
De beschikbare kleuren waren aanvankelijk Candy Apple Red, Lake Placid Blue en Artic White. Later kwam er nog een Walnut uitvoering met een zwarte slagplaat bij. Hoewel officieel verkrijgbaar in de genoemde kleuren, zijn er soms andere kleuren (mogelijke eenmalig) en variaties van de oorspronkelijke drie officiële kleuren gemaakt, waaronder, Zwart (Cathay Ebony), Groen (Candy Apple Green), Goud (Gold), Transparant (Natural Ash). Mijn Candy Apple Red exemplaar is origineel, op een kleine uitsparing in de slagplaat ter hoogte van de nek na. Volgens de verhalen leverde het "The Strat" prestigeproject niet echt iets op, Fender moest op ieder verkocht exemplaar zelfs bijleggen.
Fender Strat Plus - 1989
In een kleur genaamd Black Pearl Dust. Volgens de gegevens op de nek is deze van AUG 1989. De snaren gaan door een uitsparing in de speciale topkam, de zogenaamde "Wilkinson needle-bearing roller nut". De mechanieken zijn van het soort "Locking Tuners" en kunnen van Shaller (bij mijn Strat) of Sperzel zijn.
De elementen zijn van het type "Gold Lace Sensor" met dichte kapjes waardoor de magneten niet te zien zijn. Het element bij de brug van mijn exemplaar is inmiddels weer vervangen door een origineel exemplaar uit die tijd. Eigenlijk is daardoor alles nu weer origineel.
De Strat Plus is voorzien van een zogenaamde TBX regeling (Treble Bass eXpander). Met de tweede toonregelaar konden hierbij zowel de hoge als lage tonen worden versterkt of verzwakt. Met standaard toonregelaars van de traditionele Stratocaster was het alleen mogelijk om de hoge frequenties te verzwakken.
Veel uit deze serie waren standaard voorzien van een zogenaamde Hipshot Tremsetter. In de uitsparing op de achterkant van de body zat dan achter het plastic plaatje een soort veer die me een beetje aan een schokdemper doet denken. Deze moest er voor zorgen dat de brug na gebruik van de "tremolo" weer in de juiste stand werd teruggezet. Zo moest de kans op ontstemming van het instrument bij enthousiast gebruik van de "hendel' worden voorkomen.
De Plus werd geïntroduceerd in 1987 en gebouwd tot begin 1999. Naast de Plus verschenen er ook een Plus De Luxe en een Ultra.
Fender Prodigy - 1991
Dit Stratocaster-achtig model met een humbucker bij de brug moest een betaalbaar alternatief worden als poging om te kunnen blijven concurreren. De body heeft de vorm van zoals bij een Stratocaster, maar dan met minder afgeronde randen. De gitaar die maar ca. 2 jaar beperkt op de markt was, heeft het opschrift "made in USA". Dit sloeg echter op de locatie van de assemblage en niet op de plek waar de onderdelen werden gemaakt. Een handige manier om het betaalbaar te houden.
De hals is prettig bespeelbaar en het geluid is goed bruikbaar. Omdat de aansluiting van de plug zich op de kunststof slagplaat bevindt, wilde deze plaat bij al te enthousiast gebruik gaan barsten. Ook mijn exemplaar heeft daar last van.
Fender Stratocaster - 1995
Deze two-tone sunburst Stratocaster uit '95 met "waterschade" aan de hals, had ik voordelig aangeschaft met aanvankelijk de bedoeling om er diverse experimenten mee uit te gaan voeren. Achteraf bleek het hout van de hals nog in prima staat, alleen de lak en frets waren "aangetast". Het brug-element heeft men ooit vervangen door een ander Fender exemplaar.
Na een opknapbeurt bleek het eigenlijk een prima gitaar te zijn die maar beter niet voor (verdere) experimenten gebruikt kon worden.
Fender Telecaster 50th Anniversary - 1996
Gebouwd in een beperkte oplage van 1250 exemplaren. Eigenlijk een Custom Shop product (alhoewel deze vermelding er niet op staat) voorzien van een "flame maple top" en vergulde hardware. Aan de achterkant van de kop bevindt zich een zogenaamde "anniversary coin" en de halsplaat heeft een uniek volgnummer in de reeks van de 1250 die er totaal gemaakt zijn. Uitgevoerd met zogenaamde "vintage voiced pickups". Dit is nummer 1001 van de gelimiteerde serie.
Mijn Tele heeft heel iets van de gouden laag verloren op de plaat bij de potmeters en op de volumeknop, maar is verder in uitstekende en nog originele staat.
Fender Stratocaster Custom Shop California Beach - 2004
Een Custom Shop gitaar in de kleur "Coral Sunset" (ook wel "Sunset Orange" genoemd), een soort pastel oranje. De gitaar is speciaal voor een Europese muziekbeurs gebouwd in een genummerde oplage van totaal 150 exemplaren. Buiten Europa werd deze uitvoering officieel niet verkocht.
De uitvoering is gebaseerd op een '57-er Stratocaster. De nek radius is echter 9,5" en de pickups zijn van het type "Fat 50s". Gelukkig is er wel voor een 5-standen schakelaar gekozen.
De (nitro lak) maple neck geeft aan: MAR 08 2004.
Het serienummer laat zien dat deze bij de eerste paar exemplaren behoort. Na een noodzakelijke afstelbeurt is het werkelijk een prima instrument.
Fender Telecaster 2007
Aangeschaft voor mijn dochter. Ze had zichzelf gitaar leren spelen op een (van mij) geleende Gibson Marauder en droomde al een tijdje van een eigen blauwe USA Fender Telecaster. Het instrument gaat inmiddels onder de naam "Sugar" (Sugar Blue) door het leven.
De blauwe lak is transparant, waardoor je de nerven van het hout er fraai doorheen ziet.
Sinds oktober 2019 is de tele verhuisd naar Catelonië, waar de eigenaresse inmiddels al een paar jaar woont.
