In 1971 ontstaan toen enkele "ontevreden" Fender medewerkers (Tom Walker en Forrest White) een eigen onderneming begonnen. Na wat naamswijzigingen werd het in 1974 uiteindelijk: "Music Man". Hun voormalig werkgever Leo Fender is zich vanaf die tijd daarbij gaan bemoeien met het ontwerpen en bouwen van de versterkers en de gitaren. Eind 1979 stopte hij met zijn bemoeienissen met Music Man. Begin 80-er jaren is de company overgenomen door Ernie Ball, inderdaad die bekende snaren-fabrikant. Begin 80-er jaren kocht ik een 2e hands "Music Man Sabre I". Na het instrument "ontleed" te hebben, was ik positief verrast over de kwaliteit van de materialen en vooral de nauwkeurigheid hoe alles in elkaar zat. De brug bijvoorbeeld was niet een gebogen stuk metaal zoals je bij een Fender regelmatig aan kon treffen, maar bestond uit een metalen blok dat deels in de body zat verzonken. De hals past strak in de body, en de 3-punts bevestiging was betrouwbaar. Nadeel van deze Music Man is zijn gewicht, zoals je bij wel meer gitaren (dus ook de Fenders) vanaf de 2e helft van de 70-er jaren aantrof.
De Music Mans waren voorzien van actieve elektronica en aan de achterkant in de body zat daarom een uitsparing voor een 9 volts batterij. Ik denk dat dit niet heeft bijgedragen aan de acceptatie van zowel de Stingray als de Sabre. Niet dat de elektronica (voor die tijd) niet goed was, maar omdat volgens mij de gitarist er niet goed mee om wist te gaan. Bij passieve instrumenten zet je de knoppen op 10 (volume / tone). Bij de actieve Music Man moet je de regelaars (volume, treble en bass) eigenlijk op ongeveer stand "5" zetten. Dan klinkt de gitaar prima. Wanneer iemand mijn Sabre probeerde, zag ik dat de knoppen vol werden uitgedraaid, waarna men weinig enthousiast het instrument weer vlot aan de kant legde. "Wel veel power", was dan de reactie. Vergelijk het maar met je audio thuis of in de auto waar je alles voluit zet, en je dan verbaast over de dreunen en scherpe tonen uit de speakers.
Van zowel de Stingray als de Sabre bestaan I en II varianten. Verschil is de radius van de toets, ofwel de ronding van de hals aan de kant waar de frets zitten. De I heeft een 12 inch radius, de II heeft een 7,25 inch radius. 7,25" was destijds de standaard bij de oude Fenders. Moderne gitaren hebben tegenwoordig vaak een vlakkere 9,5", 10" of 12" ronding.
Music Man Stingray I - 1977
Transparante polyester glanslak op een essen-body en alles nog in bijna nieuwstaat. Een Stingray heeft een 4-standen schakelaar waarmee de volgende instellingen mogelijk zijn: 1. brug-element, 2. hals-element, 3. beide elementen in-fase of 4. beide uit-fase. De printplaat met daarop de elektronische componenten is in een soort epoxy gegoten om zo het achterhalen van de gebruikte schakeling en componenten lastiger te maken. Iets wat bij de Sabre daarna ook nog steeds werd gedaan.
De eerste ca. 500 Stingrays kun je herkennen aan een witte slagplaat en zwarte plastic knoppen voor volume en toon. Deze is al van de volgende serie en heeft een zwarte slagplaat en geheel verchroomde knoppen.
Zoals ook bij de Sabre het geval is, kun je met behulp van 9-volt batterij achterin de body de ingebouwde elektronica van spanning voorzien. Hals heeft een 12 inch radius.
Body 06-03-1978, Neck 16-09-1977.
Music Man Sabre II - 1978
De lak is al aardig aan het "vergelen" bij dit exemplaar.
De 4-standen draaiknop van de eerder verschenen Stingray was bij de Sabre vervangen door een conventionele 3-standen schakelaar, waarmee beide elementen apart of in combinatie geschakeld konden worden. Met twee kleine switches kon daarnaast de in/out fase en de brightness worden geregeld. Hals heeft een 7,25 inch radius.
Body: aug 18 1978, Neck: aug 17 1978.
Music Man Stingray I - 1978
Volgens de vorige eigenaar die deze witte Stingray in 2006 in Amerika had aangeschaft, was deze gitaar toen nog steeds bij de oorspronkelijke dealer in bezit. Het instrument was in die beginperiode in de winkel van een rek gevallen, waardoor er een stukje lak van de onderkant afgesprongen was. Daarom werd de gitaar uit de verkoop gehaald en was daarna in de vergetelheid geraakt.
Body: Sept 1977, Neck: Sept 1978.
Music Man Sabre I - 1978
Mijn eerste Music Man die ik in bezit kreeg toen ik deze begin 80-er jaren van iemand overnam. De hals heeft daarna een refret ondergaan (is prachtig gedaan door Gijs de Wit) en de topkam is toen meteen vervangen. De reden dat de frets zijn vervangen had niets met slijtage te maken, de gitaar was immers amper gebruikt. Er was echter een probleem met één van de frets waardoor in overleg is besloten alles maar te vervangen om zo te voorkomen dat er onderling verschil zou ontstaan.
Datum op de hals: 16-11-1978.
Music Man Sabre II - 1979
Een witte (maar inmiddels aardig vergeelde) Sabre met duidelijk sporen van gebruik.
In het begin van de 90-er jaren kwam ik deze tegen in het occasion-rek van een muziekzaak. De afstelling was toen dusdanig dat er bijna niet op te spelen viel, maar ik zag er wel mogelijkheden in.
De hals vermeldt: 8 Feb 1979.
