Met zowel oud als splinternieuw kun je een leuke collectie opbouwen en er vooral veel plezier aan beleven. Bij muziekinstrumenten wordt "te pas en te onpas" de kreet "Vintage" gebruikt. Oorspronkelijk verwijst die term trouwens naar het wijnjaar ("Vin"t - "Age"). Maar wanneer is iets eigenlijk "vintage"? Sommigen gaan hierbij uit van 25 jaar of ouder, anderen willen er slechts mee aangeven: "oud en nog origineel". Maar ook je nieuwe aanschaf wordt dus vanzelf wel een keer "antiek".
Regelmatig krijg ik de vraag of oud beter is dan nieuw. Kijk daarvoor maar bij de diverse discussies die hierover op het internet zijn te vinden, deze site lijkt me niet de aangewezen plek om daar nog veel aan toe te voegen. Ik begrijp best dat iemand met bijvoorbeeld een Les Paul uit 1959 zeer enthousiast is over zijn Gibson, en misschien nog nooit een betere in handen heeft gehad. Maar dat wil niet zeggen dat alle Les Pauls uit 1959 daarmee vergelijkbaar zijn en een nieuw instrument per definitie altijd minder is. Daarnaast kan men zich afvragen of je een gitaar van enkele tienduizenden Euro's wel iedere week zo makkelijk naar de oefenruimte meesleept en dan tevens met een gerust hart op het podium gebruikt. Bij de handel in dergelijke topinstrumenten gaat veel geld om, met als risico dat je met een "vervalsing" komt te zitten.
Dat een exemplaar zich nog in originele staat bevindt, wordt in de praktijk zeker gewaardeerd. Je vindt makkelijker een geïnteresseerde voor een gitaar waar haast geen lak (mits nog origineel) meer op zit dan voor een soortgelijk instrument dat helemaal opnieuw gespoten is. Een niet terug te draaien aanpassing is dan ook vaak een "aanslag" op de waarde.
Ik kan me voorstellen dat iemand zich wil richten op een bepaald merk, een bepaalde periode of een speciaal type instrument. Zo ben ik ooit iemand tegengekomen die alleen in rode exemplaren interesse had.
Voordeel van een afgebakende focus is dat je veel specifieke kennis op kan bouwen. Als je je bijvoorbeeld richt op een bepaald merk of model, krijg je na een tijdje genoeg specialisme om snel de waarde en originaliteit van ieder aanbod in te kunnen schatten. In ieder geval is het aan te raden je voor iedere potentiële aankoop goed te oriënteren. Het internet is daar de aangewezen weg voor.
Bedenk dat er achteraf mankementen aan het licht kunnen komen die bij aankoop zijn ontgaan of die je misschien toen niet had kunnen zien. De kosten kunnen zo onbedoeld oplopen. Zelf heb ik het gemak dat ik het afstellen van een instrument of een eventuele reparatie aan een gitaar of versterker zelf kan uitvoeren.
De belangstelling voor de wat oudere gitaren moet uit een stuk passie ontstaan, misschien is het wel emotie of nostalgie? Het lijkt echter dat er steeds meer verzamelaars bijkomen die het puur als een soort belegging zien. Gelukkig richten die zich daarbij vooral op de exclusieve markt waarbij het vooral om zeldzame uitvoeringen gaat of objecten waarbij de oorspronkelijke eigenaar een beroemdheid is/was. De bedragen die daarin omgaan zijn dusdanig dat een doorsnee liefhebber toch niet van plan zou zijn dat uit te geven.
